|
Materiały archiwalne dotyczace Juliusza Nowina-Sokolnickiego (ur. 16 grudnia 1920 r. w Pińsku, zm. 17 sierpnia 2009 r. w Colchester). Zgodnie z jego ostatnią wolą urna z jego prochami spoczęła w Polsce na Golgocie w Kałkowie-Godowie.
Juliusz Nowina-Sokolnicki, pełniący na emigracji szereg urzędów ministerialnych (m.in. informacji), był związany z tą jej częścią, która zwalczała Radę Trzech oskarżając ją m.in. o "lewicowość". 8 kwietnia 1972, po śmierci prezydenta RP na Uchodźstwie Augusta Zaleskiego, rozpowszechnił na emigracji fotokopie dokumentu stwierdzającego, że jest on wyznaczonym przez niego następcą. Następnie powołując się na ów dokument nominacji na następcę prezydenta RP na Uchodźstwie (z 22 września 1971 r.) przedstawiał się jako Prezydent Wolnej Polski na Wychodźstwie, powołał własny „gabinet” kierowany przez pułkownika Sergiusza Pawła Ursyna-Szantyra. Przez większość emigracji polskiej w Londynie uznany został za "zdrajcę sprawy polskiej", miał natomiast sporo zwolenników głównie wśród emigracji polskiej w USA i Kanadzie.
(http://sokolnicki.republika.pl/). Oskarżany był przez swoich przeciwników m.in. o kolaborację z władzami PRL, które ze względu na jego konsekwentny antykomunizm zadbały o to aby wiedza o nim nie przedostała się do społeczenstwa polskiego w kraju. Kategorycznie sprzeciwiał się spłacie przez III RP długów zaciągnietych w czasach PRL jak również dzikiej prywatyzacji w latach 1989-2009. Zdecydowanie opowiadał się za odzyskaniem aktywów II RP, czym przysparzał sobie wielu wrogów również wśród polityków zachodnich.
Był postacią niewatpliwie "kontrowersyjną" ale zasługującą na pamięć szczególnie teraz, kiedy opadły już emocje związane z jego osobą i ocena jego działalności może być pełniejsza i sprawiedliwsza. (wybór dokumentów)
|
|